Tbilisi en de bergen

Ok, Georgie is een tof land en Tbilisi een van mijn favoriete steden ter wereld. Op de een of andere manier bestaat het land uit een interessante mix van mooie oude architectuur, vervallen sovjet gebouwen en door de nieuwe regering opgeknapte gebouwen. En dan is er ook nog eens mooie natuur.

Wat nog niet echt briljant is, is de infrastructuur. Onderweg van Batumi (toch de op een na belangrijkste stad) naar Tbilisi hebben we vooral gebruik gemaakt van een soort versleten provinciaal weggetje waar af en toe een kudde koeien op zit uit te rusten. 7 Uur lang in een minibusje zitten, heerlijk! Gelukkig was er wel tijd voor een stop onderweg, zodat we van de WCs (kokhalsniveau) hebben kunnen genieten, maar ook van brood dat ter plekke door een omatje in een soort houten ton gebakken wordt.

In Tbilisi regende het helaas nog steeds. Op ich geen ramp: oude Sovjet gebouwen zijn in grauw weer op hun best en verder hebben we snel ons favoriete restaurant gevonden: een spotgoedkoop vegetarisch restaurant midden in het centrum. Erg fijn was ook de accomodatie in een echte homestay: een kamertje in het huis van een Georgisch gezin (incl oma en kat), geheel in stijl met bruin bloemetjesbehang en vreemde kunst. Het straatje is overigens extreem veilig. Het blijft nog steeds een raadsel waarom er in zo'n klein straatje continu 8 politiemannen op wacht moeten staan, waarvan minimaal twee met machinegeweer. Het heeft iets met de aanwezigheid van de president te maken, het enige wat wij zien is het Mariott hotel. Raar.
Dit soort dingen zie je trouwens meer in Tbilisi. Het is duidelijk dat de regering na de Rozenrevolutie hard werkt het land op gang te brengen. Er is veel (niet corrupte!) politie in het centrum en bij de metro en ook in Tbilisi zien veel gebouwen er fris opgeknapt uit. Als je naar de jongere mensen kijkt, lijkt er een soort hippe en vooruitstrevende sfeer te ontstaan. Interessant. Vooral interessant als bijvoorbeeld naar het gebied rond het treinstation gaat en daar allemaal grijze vervallen Sovjetgebouwen ziet met mensen die daar goed tussen passen en winkels gespecialiseerd in eieren en wc-papier.
We zijn na de 1e dag geswitched naar een andere homestay: Irina woont in een wijk met de sfeervolle naam Marjanishvili, in een oude grijze flat en heeft altijd veel backpackers te slapen. Terecht, een relaxte sfeer, perfect om verhalen over reizen in Noord-Irak uit te wisselen of wodka te drinken.

Omdat Georgie voor een groot deel uit bergen bestaat en die bergen ook nog eens mooi zijn, is het wel zo leuk om daar ook even naar toe te gaan. Daarom zijn we naar Kazbegi gegaan, een gebied zonder reputatie van ontvoeringen en berovingen. De weg er naartoe is een attractie op zich. 3 uur lang over een weggetje hobbelen dat eerst langs een enorm stuwmeer komt en dan de bergen in klimt. Het wegdek varieert van redelijk normaal tot een grindachtige structuur met allemaal kuilen, de chauffeurs van de busjes houden wedstrijden met elkaar en moeten af en toe eens om wat koeien slalommen. Onderweg zijn we een Poolse gast tegengekomen, waar we de rest van de tijd mee opgetrokken zijn.

Weer een homestay voor ons, deze keer bij Bella. Ze heeft haar eigen koeien en kippen, maakt van de melk haar eigen kaas, kookt heerlijke gerechten en laat ons ze opeten. Perfect.
De omgeving is trouwens geweldig. Midden in de bergen, met op een heuvel (in Nederland ongetwijfeld 'berg' genaamd) een mooie oude kerk. En op de achtergrond Mt. Kazbegi van 5km hoog. Heerlijk om een dag wat door de bergen te lopen (Aafke een beetje pesten, heb je net de ene top bereikt, besluiten die twee vervelende jongens om toch maar nog eentje hoger te gaan) en 's avonds natuurlijk weer lekker eten op tafel.
Verder had Aafke ook mazzel: dit alles vond plaats in een klein bergdorpje met VEEL dieren die wat los rondlopen. Maar aan alle vrolijke varkens, kippen en bergen komt een eind, dus zijn we weer terug gegaan naar Tbilisi.

In Tbilisi zijn we tot de conclusie gekomen dat er belachelijk veel polen in Georgie rondreizen. Niet alleen kwamen we onze Poolse vrienden uit Batumi weer tegen, er waren er nog veel meer.
Net als in Kazbegi was het nu in Tbilisi overigens mooi weer. Perfect om alle mooie oude gebouwen en wat kerken te bekijken (andere stijl dan Europa, erg mooi), willekeurig door straten rond te lopen, tot de conclusie te komen dat de ligging aan een rivier tussen hoge groene heuvels erg prachtig is en achtervolgd te worden door domme zakkenrollers als het donker is.
Vandaag hebben we nog een klein tripje naar het heilige maar onuitspreekbare plaatsje Mtskheta gemaakt. De dosis kerken voor deze week is nu wel binnen.

Morgen gaan we naar Yerevan, Armenie. Stiekem wel jammer. Ik zal de eindeloze variatie van brood met kaasgerechten, de metro met roltrappen tot diep in de aarde en de typisch Georgische gezichten missen.


2 Augustus ben ik trouwens weer terug in Nederland.