Aafke en Georgie
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Jurek
15 Juli 2007 | Georgië, Batoemi
Zo, het heeft even geduurd, maar nu zal ik toch echt een t'jdje niet meer in Turkije komen. Ik zit nu in Batumi, Georgie aan de Zwarte Zee kust samen met Aafke.
Dat is toch weer even heel anders reizen met een vrouw erbij. Als twee grote gasten (samen met Rik) door Turkije en Syrie reizen is een eitje. Alleen in Zuid-Oost Turkije zitten is ook niet zo lastig, maar met blond vrouwelijk gezelschap is het niet meer gelijk logisch om thee te drinken met Turkse mannen of direct even mee te lopen met iemand die een hotel voor je wil regelen. Dan moet er eerst een snelle en geheel subjectieve betrouwbaarheids check gedaan worden. En ook het restaurantzoeken is weer een waar avontuur met vegetarische Aafke in vleesland Turkije. Gelukkig wordt dit ongemak gecompenseerd door het simpele feit dat ik mijn vriendinnetje nu eindelijk weer langer dan een week kan zien. Joepie!
Om een beetje relaxt te beginnen hebben we eerst een paar dagen in Antalya om gehangen. Het blijft me toch verbazen dat het afschuwelijke beeld dat ik in mijn hoofd had over de stad geheel niet overeen komt met de werkelijkheid. Mooie stad, mooie zee, goed en goedkoop pension, relaxt sfeertje, goede plek om te verbranden. Maar een mens wil meer dan zon, zee en palmbomen, dus zijn we met de nachtbus naar Amasya gegaan. Veertien uren (waarvan voor mij uurtje of 5 slaap, voor Aafke een kwartiertje) later zijn we aangekomen in het knusse stadje dat aan een rivier tussen twee steile rotswanden ligt. Het ziet er erg mooi uit, vooral omdat er in een van die rotswanden een aantal tomben van oude koningen zijn.
Het is ook in Amasya lekker duidelijk dat er volgende week verkiezingen zijn in Turkije. Overal hangen vlaggen van partijen en rijden busjes rond die partijliederen laten horen. Vooral de nationalistische MHP lijkt het goed te doen in Amasya. Toch raar dat een partij die me op zijn zachts gezegd niet echt aantrekt toch zulke sympathieke aanhangers kan hebben.
Tijdens het waterpijp roken zijn we in gesprek geraakt met een broer en zus en een vriend van hun (kapper en geobsedeerd door Aafkes haar). Erg aardige mensen, ze hebben ons uitgenodigd bij hun familie te slapen. Dat leek ons geen briljant idee, aangezien we al een hotel hadden geregeld, maar de uitnodiging voor een ontbijt konden we natuurlijk niet afslaan.
Dus zo zit je dan opeens aan tafel met het hele gezin, een uitgebreid ontbijt en de muzikale zoon aan het saz spelen. En natuurlijk mochten we zijn Ottomaanse postzegelcollectie ook niet missen.
Na Amasya zijn we verder gegaan naar Trabzon, in het noordoosten van Turkije aan de Zwarte Zee kust. Dat gebied staat bekend om zijn vochtige klimaat en de grote aanwezigheid van Russische hoertjes, 'Natashas' genaamd. We hadden mazzel: het was inderdaad grijs en regenachtig en er waren inderdaad een aantal Natashas, hoewel niet overvloedig. Trabzon is een hele avontuurlijke stad, vooral als je 's avonds aankomt en in een halve hoerenbuurt naar een hotel zonder dubbelrol als bordeel op zoek bent of de volgende dag je telefoon probeert te verkopen. Het eerste is wel gelukt, het tweede niet. Aafke heeft trouwens een nieuwe telefoon.
Tijdens de busreis naar Batumi bleek gelijk dat het ruige deel van onze reis nu toch echt is aangebroken. De bus is weer heerlijk van het afgekauwde soort, zonder vrouwen met hoofddoekjes maar met vrouwen van dubieuze komaf die hun kinderen zonder succes in bedwang proberen te houden en een sfeervol gewelddadige russische film op tv. In Georgie blijkt dat de bus toch maar niet naar Batumi gaat en we dus met een minibusje verder moeten.
In Georgie regent het trouwens ook. Een heerlijke aankomst dus als je op een onbekend punt in een onbekende stad in de regen probeert uit te vinden hoe je naar dat ene hotelletje uit de Lonely Planet wilt komen.
De introductie met de inwoners was geweldig: de eerste de beste gast bleek dronken te zijn (8 uur 's avonds!), had geen idee waar we waren maar wilde ons maar al te graag meenemen om wijn te drinken. Wij hadden toch meer behoefte aan een hotel, gelukkig bleek het na een aantal pogingen toch mogelijk een nuchter persoon te vinden die ons wel kon helpen.
Het hotel is wat meer basic dan in Turkije: geen douche, wel een WC, maar er is geen stromend water in Batumi als het regent. Dat trekt de waterzuiveringsinstallatie niet. De stroom valt ook af en toe uit, maar verder is het prima.
Samen met een half Georgier/ half Rus die hier woont en 3 Polen zijn we de twee typisch Georgische dingen gaan doen: het nationale gerecht, een soort kaas/ei brood (of pizza) eten (lekker en zonder vlees) en veel te veel drinken. In dit geval bier en wodka. Veel wodka. Wel lekkere wodka trouwens. Vandaag hadden zowel Aafke als ik die heerlijke combinatie van misselijkheid en hoofdpijn. Gelukkig wordt morgen alles beter: beter weer waarschijnlijk en we gaan verder naar Tbilisi dat overigens erg mooi moet zijn.
Batumi is trouwens ook best mooi. Het is duidelijk dat de Rozenrevolutie niet voor niets is geweest. De nieuwe regering pakt corruptie aan maar heeft ook veel gebouwen opgeknapt en een mooi kleurtje gegeven en de straatnaambordjes naast onleesbare Georgische letters ook westerse letters gegeven.
Dankjewel Saakashvili.
Dat is toch weer even heel anders reizen met een vrouw erbij. Als twee grote gasten (samen met Rik) door Turkije en Syrie reizen is een eitje. Alleen in Zuid-Oost Turkije zitten is ook niet zo lastig, maar met blond vrouwelijk gezelschap is het niet meer gelijk logisch om thee te drinken met Turkse mannen of direct even mee te lopen met iemand die een hotel voor je wil regelen. Dan moet er eerst een snelle en geheel subjectieve betrouwbaarheids check gedaan worden. En ook het restaurantzoeken is weer een waar avontuur met vegetarische Aafke in vleesland Turkije. Gelukkig wordt dit ongemak gecompenseerd door het simpele feit dat ik mijn vriendinnetje nu eindelijk weer langer dan een week kan zien. Joepie!
Om een beetje relaxt te beginnen hebben we eerst een paar dagen in Antalya om gehangen. Het blijft me toch verbazen dat het afschuwelijke beeld dat ik in mijn hoofd had over de stad geheel niet overeen komt met de werkelijkheid. Mooie stad, mooie zee, goed en goedkoop pension, relaxt sfeertje, goede plek om te verbranden. Maar een mens wil meer dan zon, zee en palmbomen, dus zijn we met de nachtbus naar Amasya gegaan. Veertien uren (waarvan voor mij uurtje of 5 slaap, voor Aafke een kwartiertje) later zijn we aangekomen in het knusse stadje dat aan een rivier tussen twee steile rotswanden ligt. Het ziet er erg mooi uit, vooral omdat er in een van die rotswanden een aantal tomben van oude koningen zijn.
Het is ook in Amasya lekker duidelijk dat er volgende week verkiezingen zijn in Turkije. Overal hangen vlaggen van partijen en rijden busjes rond die partijliederen laten horen. Vooral de nationalistische MHP lijkt het goed te doen in Amasya. Toch raar dat een partij die me op zijn zachts gezegd niet echt aantrekt toch zulke sympathieke aanhangers kan hebben.
Tijdens het waterpijp roken zijn we in gesprek geraakt met een broer en zus en een vriend van hun (kapper en geobsedeerd door Aafkes haar). Erg aardige mensen, ze hebben ons uitgenodigd bij hun familie te slapen. Dat leek ons geen briljant idee, aangezien we al een hotel hadden geregeld, maar de uitnodiging voor een ontbijt konden we natuurlijk niet afslaan.
Dus zo zit je dan opeens aan tafel met het hele gezin, een uitgebreid ontbijt en de muzikale zoon aan het saz spelen. En natuurlijk mochten we zijn Ottomaanse postzegelcollectie ook niet missen.
Na Amasya zijn we verder gegaan naar Trabzon, in het noordoosten van Turkije aan de Zwarte Zee kust. Dat gebied staat bekend om zijn vochtige klimaat en de grote aanwezigheid van Russische hoertjes, 'Natashas' genaamd. We hadden mazzel: het was inderdaad grijs en regenachtig en er waren inderdaad een aantal Natashas, hoewel niet overvloedig. Trabzon is een hele avontuurlijke stad, vooral als je 's avonds aankomt en in een halve hoerenbuurt naar een hotel zonder dubbelrol als bordeel op zoek bent of de volgende dag je telefoon probeert te verkopen. Het eerste is wel gelukt, het tweede niet. Aafke heeft trouwens een nieuwe telefoon.
Tijdens de busreis naar Batumi bleek gelijk dat het ruige deel van onze reis nu toch echt is aangebroken. De bus is weer heerlijk van het afgekauwde soort, zonder vrouwen met hoofddoekjes maar met vrouwen van dubieuze komaf die hun kinderen zonder succes in bedwang proberen te houden en een sfeervol gewelddadige russische film op tv. In Georgie blijkt dat de bus toch maar niet naar Batumi gaat en we dus met een minibusje verder moeten.
In Georgie regent het trouwens ook. Een heerlijke aankomst dus als je op een onbekend punt in een onbekende stad in de regen probeert uit te vinden hoe je naar dat ene hotelletje uit de Lonely Planet wilt komen.
De introductie met de inwoners was geweldig: de eerste de beste gast bleek dronken te zijn (8 uur 's avonds!), had geen idee waar we waren maar wilde ons maar al te graag meenemen om wijn te drinken. Wij hadden toch meer behoefte aan een hotel, gelukkig bleek het na een aantal pogingen toch mogelijk een nuchter persoon te vinden die ons wel kon helpen.
Het hotel is wat meer basic dan in Turkije: geen douche, wel een WC, maar er is geen stromend water in Batumi als het regent. Dat trekt de waterzuiveringsinstallatie niet. De stroom valt ook af en toe uit, maar verder is het prima.
Samen met een half Georgier/ half Rus die hier woont en 3 Polen zijn we de twee typisch Georgische dingen gaan doen: het nationale gerecht, een soort kaas/ei brood (of pizza) eten (lekker en zonder vlees) en veel te veel drinken. In dit geval bier en wodka. Veel wodka. Wel lekkere wodka trouwens. Vandaag hadden zowel Aafke als ik die heerlijke combinatie van misselijkheid en hoofdpijn. Gelukkig wordt morgen alles beter: beter weer waarschijnlijk en we gaan verder naar Tbilisi dat overigens erg mooi moet zijn.
Batumi is trouwens ook best mooi. Het is duidelijk dat de Rozenrevolutie niet voor niets is geweest. De nieuwe regering pakt corruptie aan maar heeft ook veel gebouwen opgeknapt en een mooi kleurtje gegeven en de straatnaambordjes naast onleesbare Georgische letters ook westerse letters gegeven.
Dankjewel Saakashvili.
-
15 Juli 2007 - 20:21
Klaas En Nelleke:
Zozo wat een luxe. Wij moeten ons behelpen met maar een graadje of 35, permanente blauwe lucht, lekker windje en internetten vanuit de tent....aan de Spaanse Costa Brava...(nooit gedacht hier nog eens te belanden...)'t is hier nog best mooi ook, maar wel behoorlijk druk. Maar ja, je kunt gewoon niet alles hebben ;-)
Groeten
Klaas, Nelleke en Jelmer -
16 Juli 2007 - 08:51
Michel:
Wow, het klinkt weer goed allemaal. Wat een prachtige reis zijn jullie aan het maken! Wel leuk dat ik van achter mijn Store.nl bureautje nog even kan meegenieten. Heel veel plezier nog en ik hou het in de gaten hier!
Groeten Michel -
16 Juli 2007 - 09:10
Sjak:
Cool! -
16 Juli 2007 - 10:12
Vader (van A.):
Geweldig verslag. We hadden al van een sneake preview mogen genieten in de vorm van een email van Aafke. Geweldig dat jullie, nog maar in de bloei van de jeugd, deze bijzondere reis moogt beleven.
Een laatste advies vanuit de krochten van de geest enes vaderschs: take care en doe/ ga noooit, enz. enz.enz.
Groet (en zoen dabei),
Jan Martien/ vader. -
16 Juli 2007 - 11:17
Tess:
Fijne vakantie en geniet ervan! -
18 Juli 2007 - 19:14
Joep:
Hi Jurek,
3 van die lange teksten lezen duurt ff, maar dan ben je weer helemaal bij en is het weer 1 groot avontuur wat ik lees :)
in vergelijking met de turkse kust zal de zwarte zee (waar ik ook ben geweest) wel tegenvallen denk ik?
geniet ervan en we zien elkaar in augustus weer!
Groeten,
Joep -
27 Juli 2007 - 20:58
Renske:
Lieve Aafke en Jurek,
Wat een superleuke verhalen om te lezen! Bizar wat je als vrouw ook tegenkomt in dat soort landen (gewoon niet worden toegelaten in een restaurant etc.)
En Jurek, Jesper heeft je wel gemist in Nijmegen als enige vriendje zijnde.
Ontzettend veel plezier gewenst deze dagen nog en tot gauw!!
Kusjes Renske
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
